حاشیه ای بر زبان قوم
نکاتی در مورد به زبان قوم عرب بودن قرآن
1.اینکه قرآن به زبان قوم عرب عصر نزول قرآن بوده است مانع از فهم قرآن نیست چرا که فهم قرآن با شناخت فرهنگ وادبیات عرب عصر نزول قرآن میسر خواهد شد.
2.اینکه که قرآن به زبان قوم عرب عصر نزول قرآن نازل شده است دلیل این هم نمی تواند باشد که قرآن فقط برای اعراب آن زمان نازل شده ونه برای تمام بشر چنانکه دلیل این هم نخواهد بود که قرآن فقط برای آن زمان نازل شده شده است نه برای تمام اعصار.
3.اینکه قرآن به زبان قوم عرب عصر نزول قرآن نازل شده است دلیل این هم نخواهد بود که آموزه های قرآن را به زعم برخی روشنفکران چون سروش به ذاتی و عرضی تقسیم کنیم وفقط ذاتیات قرآن را لازم الاتباع بدانیم.
4.اینکه قرآن به زبان قوم عرب عصر نزول قرآن نازل شده است مانع از ارائه پیام عام به تمام بشریت نخواهد بود چرا که همه انسان هستیم وبه حکم انسان بودن نقاط مشترک فراوان بسیاری داریم و سخن قرآن با همین نقطه مشترک همه انسانهاست وبه گفته خود قرآن در آیه 13 سوره حجرات ، رنگ ،جغرافیا وقومیت امتیازی محسوب نشده ونقصی هم نبوده وقران فقط با چهره انسانی انسان کار دارد وآن در همه مشترک است.
اشکال :آیا تقسیم قرآن به ذاتی وعرضی وتکیه صرف بر عرضیات قرآن توسط برخی روشنفکران از جمله دکتر سروش همان تاکید بر نقطه مشترک میان همه انسانها نیست.
جواب :دکتر سروش نقاط مشترک میان انسانها را چند گزاره اخلاق عملی نظیر «احترام به دیگران خوب است » ، «آزادی انسان باید محترم شمرده شود» ،«عدالت خوب است » ،«حفظ آبروی دیگران خوب است » معرفی می کند. که باید گفت : 1.ایشان با چه معیار و ملاکی با ذاتیات دست یافته اند. آیا این آموزه ها قابل ازدیاد نیستند.2. اگر مثلا 100 گزاره در مورد نقاط مشترک میان انسانها باشد وبرای سعادت انسانها باشد ایا کافی است که یک مربی فقط به شمردن آنها اکتفا کند یا اینکه مربی باید با روشهای مختلف بیانی علاوه برتعلیم کامل آن آموزه ها ، با شیوه های بیانی مختلف انگیزه های کافی برای عمل را نیز در مخاطب ایجاد کند.3.اگر چند گزاره ای که اقای سروش ذکر کرده اند برای سعادت بشر کافی است پس باید کار این همه دانشگاه و از جمله فعالیتهای علمی خود دکتر سروش عبث باشد.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
