خلاصه معرفت بخشی گزاره های دینی کتاب زبان دین و قران حسین تکمیلی
در باب معرفت بخشی گزاره های قرآنی و اینکه مبنای شارع از بیان عبارات قرانی معنایی واقعی است یا معنایی استعاری و نمادین و شاعرانه اختلاف است که مدعا معرفت بخشی آن است. به دو گونه می توان بر این مطلب دلیل آورد 1. ادله برون متنی 2. شواهد درون دینی 3. ادله درون متنی
ادله برون متنی عبارتند از:
1) رابطه گزاره های قرانی و واقعیات خارجی
2) اصل معرفت بخشی در محاورات عقلا و کاربست آن در قران
3) ارسال معجزات
4) آموزه های دینی و قابلیت اثبات عقلانی
5) غیر معرفت بخشی و نقض قران
6) اعتراف مدافعان بی معنایی قضایای دینی(آنتونی فلو)
شواهد درون دینی:
1) دریافت کننده مستقیم وحی و مفسران آن برداشتی معرفت بخش داشته اند
2) گزاره های بیان شده در کلام معصومان واقع نما بوده نه اینکه در مقام رمان و شعرگویی باشند
3) زبان ادعیه نیز علاوه بر تکیه بر عواطف و احساسات دارای بعد معرفت بخشی نیز می باشد
ادله درون متنی:
1) سبک بیان قران دلالت بر واقع نما بودن آن دارد مانند دعوت به علم و نهی از شک و گمان و..
2) آیات دال بر ارزش ایمان و یقین موید معرفت بخشی گزاره های قرانی است
3) آیات دلالت کننده بر واقعیت داشتن قیامت
4) آیات دلالت کننده بر نهی از شک و تردید در قیامت
5) بیان جدی در اثبات وجود خدا معاد و ..
6) ایاتی که با صراحت ادعای کافران بر افسانه بودن قران را رد می کند
7) وصف صدق که درباره کلام خدا در قران آمده
8) استفاده از واژه حق در قران که در معانی 1. اعتقاد مطابق با واقع 2. خود واقعیت 3. سخن و کلام مطابق با واقع
9) وعده و وعیدهای قران
....
نقد:
1. تکرار و اطاله کلام
2. در ادله برون متنی دیگر نمی بایست سراغ قران رفت مانند دلیل اول برون متنی که آیات قران را بررسی می کند و آنها را به دو دسته تقسیم می کند
3. آنچه به عنوان دلیل 6 از ادله برون متنی آمده (اذعان انتونی فلو) شاهدی بر مدعاست نه دلیل
4. بهتر بود ابتدا ادله درون متنی ذکر می گشت بعد شواهد درون دینی تا ترتیب منطقی ان لحاظ گردد.
5. شاهد دوم و سوم از شواهد درون دینی نمی تواند به عنوان شاهدی بر معرفت بخشی گزاره های قرانی باشد
6. بسیاری از ادله که در قالب ادله درون متنی آمده است می تواند در ذیل سبک بیان قران بیاید و ذکر جداگانه بی مورد است
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
