اشکال اولی که به نظر می رسد این است که در کتاب ذکر شده است که بحث حقیقت و مجاز خارج از بحث معرفت بخشی می باشد در حالی که به نظر می رسد که در این میان یکی از سوالات اساسی که باید به آن جواب داده شود همین سوال است که آیا می توان گزاره های قرانی در باب بهشت جهنم نعمتهای بهشتی میزان صراط و ... دار ای معانی حقیقی دانست و یا اینکه این الفاظ و جملات همه رمز آلود و دارای معانی مجازی می باشند ، برای توضیح بیشتر این مساله بایستی ذکر کرد که سه دید گاه مختلف را در این مساله می توان ذکر نمود
دید گاه نخست دید گاهی است که معتقد است که الفاظ قران همه دارای معنا بوده و این معنا معنای حقیقی می باشد و واقعا در عالم خارج وجود داشته و این گزاره های به دنبال گزارش همان واقعیت خارجی می باشد.بنا بر این در عالم آخرت واقعا میزان وجود دارد هر چند که شاید شکل آن با میزانهای متداول در زندگی روز مره متفاوت باشد.
دید گاه دوم بیان می کند که هر چند که تمامی الفاظ قران دارای معنا بوده و این انتقال معانی به دنبال گزارش از عالم خارج می باشد اما دارای زبان رمز آلود و مجاز بوده و در نتیجه دلیل خاصی وجود ندارد که ما در عالم آخرت با نعمتهای مادی همچون حور و غلمان و سیب و گلابی! رو به رو شویم ، بلکه مراد رسیدن به آرامش و حقیقت می باشد.
دیدگاه سومی که در این میان وجود دارد اساسا می تواند منکر وجود عالم آخرت شود و بیان کند که واقعا عالم آخرتی وجود ندارد و خداوند تنها برای آنکه سعادت دنیائی انسانها را در پرتو دین فراهم سازد از مساله ای به عنوان دوزخ و بهشت نام می آورد تا زمینه های روانی را برای انجام دستوراتی که سعادت دنیائی را تامین می کند، ایجاد کند.
به عنوان مثال در داستان خلقت آدم دیدگاه اول می گوید که واقعا خداوند انسان را از خاک آفریده و دیدگاه دوم بیان می کند که آفرینش از خاک مجاز از خلقت از ماده پست می باشد، حال انکه دید گاه اخیر بیان می کند که اساسا علت بیان این افسانه در قران آن بوده که انسانها را به سوی تواضع و محبت به هم نوع فرا خواند
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
